Pracownia powstała w lutym 2020 roku i jest strukturalnie podporządkowana Zakładowi Starożytnych Kultur Egiptu i Bliskiego Wschodu. Pracownia zarazem włącza się i w miarę potrzeb koordynuje przedsięwzięcia innych jednostek Instytutu, których wątki i aspekty prowadzonych badań podstawowych zawierają odniesienia do zagadnień recepcji kulturowego dziedzictwa Orientu – w formie zadań / tematów międzyzakładowych.

Główne obszary badań podejmowanych w Pracowni to:

1. Dzieje polskich zainteresowań cywilizacjami Orientu; dziedzictwo kulturowe, zwłaszcza starożytnego Egiptu i Lewantu, w polskiej literaturze i sztuce, także we współczesnej kulturze popularnej, mediach itp.

2. Polscy podróżnicy na Wschód (od XII wieku do czasów współczesnych); relacje, osoby, szczegółowe badania wątkowe, także związane z podróżniczą recepcją Orientu nowożytnego (głównie Egiptu i Lewantu) oraz historycznokulturową problematyką pielgrzymek do Ziemi Świętej.

3. Badania nad zbiorami ikonograficznymi IKŚiO: kolekcja deltiologiczna, ryciny, fotografie – digitalizacja, analiza krytyczna, edycje.

4. Grecka, rzymska i osmańsko-arabska mediacja transferów dziedzictwa kulturowego starożytnego Wschodu.

5. Zjawisko i dzieje tak zwanej egiptomanii w Polsce na tle europejskim.

6. Historia badań archeologicznych na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza polskich.

7. Dzieje gromadzenia zabytków starożytnego Wschodu w polskich kolekcjach.

Pracownia współpracuje zwłaszcza z badaczami krajów obszaru dawnej Rzeczpospolitej (Litwa, Białoruś, Ukraina) oraz Europy środkowo-wschodniej, ponadto prowadzi badania komparatystyczne przy współpracy naukowców zachodnioeuropejskich i amerykańskich.

Pracownia podejmuje również działania edukacyjne i popularyzatorskie; otwarte wykłady i konferencje, organizowanie wystaw, przygotowywanie publikacji popularnonaukowych.